Οι ποικιλίες που καλλιεργούμε είναι τέσσερις με τις τρεις από αυτές να είναι τοπικές ποικιλίες και δύο από αυτές να είναι σπάνιες. Στο σύνολο τους είναι 4.500 ελαιόδεντρα με τα περισσότερα να είναι κορωνέικα (3.300) ηλικίας 5 έως 100. Βρίσκονται στην περιοχή της Ζαχάρως, Ξηροχωρίου, Σμέρνας, Βρίνας, Λασταιίκων και Λεβεντοχωρίου. Φυσικά μιλάμε για την Βασίλισσα του ελαιόλαδου γνωστή σε όλες τις περιοχές της Ελλάδος. Είναι μια μικρόκαρπη ποικιλία που παράγει εξαιρετικό ελαιόλαδο. Ξεχωρίζει από το έντονο φρουτώδες άρωμα που την χαρακτηρίζει και το μέτριο προς έντονο πικάντικο στη γεύση.

Στη συνέχεια, καλλιεργούμε την Κολλυρέικη ποικιλία με (800) ελαιόδεντρα στην περιοχή του Κολλυρίου από όπου και πήρε το όνομα της. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη τοπική ποικιλία που χάρης σε αυτήν δόθηκε ο χαρακτηρισμός (Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη) ΠΓΕ Ολυμπία στην ευρύτερη περιοχή. Πρόκειται, για μία μεσόκαρπη ποικιλία διπλής κατεύθυνσης. Παράγει ελαιολάδο εξαιρετικής ποιότητας και έχει έντονα αρώματα που θυμίζουν βότανα και πικρά χόρτα. Η γεύση της είναι ισορροπημένη μεταξύ πικρού και πικάντικου.

Αγαπημένη ποικιλία η Μποτσικοελιά, πρόκειται για μία σπάνια τοπική ποικιλία που έχουμε την χαρά να καλλιεργούμε στην περιοχή της Σαλμώνης . Διαθέτουμε 400 ελαιόδεντρα από 20 έως 80 ετών και γίνεται προσπάθεια να αυξήσουμε αυτή την ξεχωριστή ποικιλία. Παράγει εξαιρετικής ποιότητας ελαιόλαδο και ανήκει στις μεσόκαρπες ποικιλίες. Αυτό που την ξεχωρίζει είναι η ισορροπία του πικρού και πικάντικου στη γεύση. Σε ότι αφορά τα αρώματα συναντάει κανείς μία ανόμοια αρμονία φρέσκων βοτάνων και αρωμάτων αγκινάρας.

Για το τέλος, αφήσαμε τη Νεμουτιάνα, πρόκειται για  μία τοπική ποικιλία από υπεραιωνόβια ελαιόδεντρα που καλλιεργούμε στο Λάλα Ηλείας. Διαθέτουμε, 300 ελαιόδεντρα  τουλάχιστον 260 ετών. Πρόσφατα ονομάστηκε ποικιλία Ολύμπια μιας και δεν υπήρχε καταγεγραμμένη στο εθνικό μητρώο ελιάς.  Παράγει ανώτερης κατηγορίας ελαιόλαδο και ανήκει στις μικρόκαρπες ποικιλίες. Αυτό που την ξεχωρίζει σαν ποικιλία είναι η υψηλότερη περιεκτικότητα σε φαινόλες που έχει καταγραφή ποτέ στην Ελλάδα όπως η ελαιοκανθάλη.  Ξεχωρίζει για την πολυπλοκότητα των αρωμάτων της όπως άγρια βότανα, ντομάτα, αγκινάρας. Σε ότι αφορά την γεύση έχει έντονο το στοιχείο του πικρού και μέτρια προς έντονο την αίσθηση του πικάντικου.